‘Mouwen opstropen en gewoon dóen’

Wie met Ingrid Vaartmans praat, merkt het meteen: hier zit een aanpakker. Woorden ja, maar vooral ook daden. Als regiomanager Zorg bij Coöperatie VGZ in onze regio is ze dagelijks bezig met één grote opdracht: de zorg ontzorgen. “Zodat jij en ik straks, als we dat nodig hebben, nog steeds de zorg kunnen krijgen die we nodig hebben,” wil ze.

Ingrid’s loopbaan laat zien waar haar hart ligt: dichtbij/naast mensen staan die een steuntje in de rug nodig hebben. Na haar studie Culturele en Maatschappelijke Vorming in Rotterdam liep ze stage bij de toenmalige SPD, nu MEE. Daar ondersteunde ze initiatieven voor mensen met een verstandelijke beperking. “Al eerder was het vlammetje voor deze doelgroep aangegaan, als begeleider/coach van een gehandicaptenvoetbalteam”, vertelt ze.

Jobcoach

Haar werkcarrière begon bij Auriga, een organisatie voor mensen met een licht verstandelijke beperking en gedragsproblemen. Ze werkte in de arbeidstoeleiding, als een soort jobcoach, om er voor te zorgen dat mensen een plek vonden in regulier of beschermd werk.

Co-creëren

In 2010 stapte Ingrid over naar Bureau Jeugdzorg in Dordrecht, later Jeugdbescherming West. Eerst als uitvoerder, daarna als manager van teams voor jeugdbescherming en jeugdreclassering. “Daar was ik al veel bezig met co-creëren met andere partners. Als je de instroom in de jeugdbescherming wilt verlagen, moet je aan de voorkant iets doen. Dat vond ik het mooiste deel van mijn werk.”

Die passie voor ketensamenwerking nam ze mee naar VGZ. “Op papier lijkt de overstap van jeugdzorg naar zorgverzekeraar misschien groot, maar inhoudelijk is het heel logisch. Wat ik het liefste deed – ketens verbeteren, samen met partners de voorkant versterken – is nu mijn dagelijkse werk.”

Arbeidersgezin

Veel van Ingrid haar drijfveren zijn terug te voeren op haar jeugd in Dordrecht, waar ze is geboren en nog steeds woont. Ze is de oudste in een hecht arbeidersgezin met drie kinderen. “Bij ons gold: handen uit de mouwen, er zijn voor elkaar, voor niks gaat de zon op. Allebei mijn ouders werkten. Als mijn moeder aan het werk was, dan kookte ik standaard. Dat was nooit een last maar gewoon een normale bijdrage aan het gezin.”

Die vanzelfsprekendheid om voor elkaar te zorgen, loopt als een rode draad door haar leven. Niet als grote wereldverbeteraar, “ik wil van invloed zijn in mijn eigen cirkel, daar waar ik nodig ben.” Dat is naast haar werk en haar familie uiteraard ook haar gezin (man, zoon van 19, dochter van 15 en hond Mila).

Samenwerken

Ingrid over haar werk: “Ik wil de zorg ontzorgen. Ik geloof er heilig in dat als we preventie goed neerzetten, veel hulpvragen nooit zorgvragen hoeven te worden. Ontzorgen betekent samenwerken. Het klinkt eenvoudig, en in haar woorden zit precies die Rotterdamse nuchterheid die haar zo typeert: mouwen opstropen en gewoon dóen.
Mouwen opstropen

Dat samenwerken loopt volgens haar heel lekker in deze regio. “We vinden elkaar goed. Je kunt hier gesprekken voeren op het scherpst van de snede zonder dat de relatie daaronder lijdt. Juist omdat de relatie goed is.” Wat zij typerend vindt voor deze regio? Openheid, transparantie en een flinke dosis doen. “We zitten onder de rook van Rotterdam. Het is echt een ‘mouwen opstropen en gaan’-mentaliteit. Niet denken in onmogelijkheden, maar samen zoeken naar hoe het wél kan.”

Sportmens

Buiten kantooruren is Ingrid sportmens in hart en nieren. Als puber wipte ze van turnzaal naar voetbalveld. Tegenwoordig is het voetbal nog steeds favoriet (thuis een Ajax-Feyenoord-huishouden: “Gemiddeld twee dagen per jaar is het bij ons thuis niet zo leuk en ik ben voor Feyenoord”), plus bootcamp en sinds kort HYROX. Dat is echt keihard sporten: “Na een uurtje lig ik er helemaal af – heerlijk.” Daarnaast gaat ze graag skiën; graag elk jaar, het liefst vaker.

Uit…

Op vakantie mag alles even uit: zon, zee, een goed boek en veel slapen. Ze heeft een boekentip: “Onlangs volgde ik een zeer inspirerende lezing over de sociale benadering van dementie van Anne Mei The, geïnitieerd door de keten dementiezorg. Daar kreeg ik haar boek ‘Wij blijven mensen’ met allerlei verhalen over mensen met dementie en hoe de maatschappij tegen hen aankijkt, wat hen helpt en wat niet. Ik las dit boek in één ruk uit.”

… en weer aan

“De komende jaren wil ik vooral de uitvoering in. We hebben samen hard gewerkt aan Het Integraal Transformatieplan IZA Waardenland. Nu komt de fase van doen. Wat helpt: mensen als Iemke Bruseker en Arie Strik van de gemeente Gorinchem. Ketenpartners in zorg en welzijn die open, transparant en verbindend samenwerken en vaker denken in mogelijkheden dan in drempels opwerpen. Ik heb er echt heel veel zin in.”

Ingrid stond op 4 december 2025 in het spotlicht.