Hoe ziet het leven eruit als je voor je naaste zorgt? Het Mantelzorgsteunpunt van gemeente Gorinchem volgt mantelzorgers in hun dagelijkse bestaan: waar lopen ze tegenaan en op welke manier kan het steunpunt hulp bieden?
Aan het woord is Corry:
“De tips uit de workshop geven me lucht”
“Mijn oud-collega’s bellen me nog geregeld met een vraag. Dat vind ik heerlijk, want ik deed mijn werk met veel plezier. Ik mis mijn werk, mijn collega’s, mijn andere leven. Tegelijkertijd wil ik goed voor Avi zorgen. Ik kan dat het beste.”
Na de diagnose Alzheimer die haar man Avi (74) krijgt, ziet het leven er voor Corry (65) opeens anders uit. De reisjes die ze samen zouden maken, gaan niet door. In plaats daarvan gaat ze vervroegd met pensioen om als fulltime mantelzorger haar man bij te staan. Corry vertelt hoe de workshop ‘Hoe krijg ik het geregeld?’ aangeboden door het Mantelzorgsteunpunt haar helpt rust in te bouwen.
Op zoek naar lotgenoten
Corry wil de zorg voor Avi zelf doen, bij zich houden. Hij woont dus gewoon thuis. “Dagbesteding? Ik kan er niet aan denken. Hij heeft twee universitaire diploma’s en spreekt zeven talen. Ik zie hem niet puzzelen in groepsverband.” Toch valt de volledige zorg voor haar man haar zwaar. Hoewel Avi onrustig slaapt en daar zelf geen last van heeft, komt Corry niet aan haar rust toe. “Ik slaap geen nacht door, ben altijd alert.”
Overbelaste mantelzorgers
Van mantelzorgers is bekend dat overbelasting op de loer ligt. Want naast de dagelijkse zorg regelen ze vaak ook nog veel andere dingen: het huishouden, ziekenhuisbezoeken en aanvragen van zorgvoorzieningen. Tijd voor henzelf is er amper. De gemeente heeft oog voor mantelzorgers en biedt ondersteuning onder andere in de vorm van workshops.
Workshop
Nieuwsgierig als Corry is, in haar werk wilde ze ook altijd het naadje van de kous weten, zoekt ze overal naar informatie over dementie en mantelzorg. Via internet komt ze bij het Mantelzorgsteunpunt van gemeente Gorinchem uit. Het blijkt de ingang naar hulp die ze goed kan gebruiken. In de eerste plaats voor contact met lotgenoten. Corry: “Mijn eerste contact was met Mantelzorgcoördinator Nassira van de gemeente. Haar luisterend oor was wat ik nodig had.” Nassira attendeert haar op de workshop ‘Hoe krijg ik het geregeld?’.
Geen verwachtingen, wel meteen overtroffen
Tijdens de workshop maakt Corry kennis met organizer Susanne de Bie. Daarover zegt Corry enthousiast: “Ik ging blanco naar de workshop. Ik wist het gewoon even niet meer. Maar Susanne gaf rust, handvatten en ik had meteen weer ruimte in mijn hoofd. Heerlijk.” Op advies van Susanne maakt Corry een to-dolijst met haalbare doelen. Zo’n lijst mag niet te lang zijn. Ze stort zich op het opruimen van Avi’s computers. “Mijn man heeft veel computerapparatuur. Daar kan hij nu niets meer mee. Ik ben gaan uitzoeken, opruimen en weggooien. De reinigingsdienst kent mij inmiddels”, zegt ze lachend. Dat de lijst niet te lang mag zijn, heeft een praktische reden: de dagen van een mantelzorger verlopen nooit zoals gepland. Avi had eens de tv-instellingen veranderd. “Het kostte me een halve dag om ze weer goed te zetten. Het zou me depressief maken als ik dan ook nog een lange lijst met klusjes moet afhandelen.”
Mantelzorger op één
Corry: “Naast de goede praktische steun, leerde ik vooral aan mezelf te denken. Hoe lastig dat ook is. Als jij instort, stort alles in. Dat zou ik andere mantelzorgers op het hart willen drukken.” Ze probeert daarom zo gezond mogelijk te leven, te blijven bewegen en haar vrienden niet te verwaarlozen. “Anders wordt je wereld erg klein”, aldus Corry.
Samen genieten van de kleine dingen
De dagen van Corry en Avi starten volgens een vast stramien: opstaan, medicijnen innemen, douchen, aankleden, samen de hond uitlaten. “De hond verliest Avi geen moment uit het oog. Hij voelt het aan dat er iets met z’n baasje is.” Ze doorbreken de dagelijkse routine door wanneer het kan een weekje naar de Veluwe te gaan. Het stel komt er al jaren. Corry: “We genieten er allebei erg van. En Avi kent het er. En ze kennen ons. De dorpsbewoners houden ons op een fijne manier in de gaten. Het zit ‘m voor ons in de kleine dingen: een wandeling samen of een cappuccino op het terras en dan hopen op bezoek van een hert of misschien wel een wolf.”
Wensen
“Ik ben blij dat ik me heb opgegeven bij het Mantelzorgsteunpunt en Nassira heb ontmoet. Het heeft me geholpen. In de toekomst hoop ik dat de bijeenkomsten meer worden toegespitst op specifieke lotgenoten. Het zou voor mij waardevol zijn als ik ervaringen kan delen met gelijkgestemden.” Een andere wens van Corry: alle informatie voor en over mantelzorgers van dementiepatiënten bij elkaar. “Ik heb wat afgezocht. Onze casemanager begeleidde ons de weg te vinden in alle wetten, regels en zorgmogelijkheden. Hoe fijn en nuttig dat ook is, met vragen over onze financiën kon ik niet bij haar terecht. Daarvoor had ik een zorgmanager nodig. Als het Mantelzorgsteunpunt een workshop ‘Hoe krijg ik het financieel geregeld’ organiseert, ben ik er weer bij”, lacht Corry.