Verbinder pur sang

“Vroeger, bij ons in het autobedrijf van mijn vader, kwamen mensen niet alleen voor de reparatie van hun auto, maar ook voor een kop koffie, een klusje doen of even een praatje.” Als Esther Hobo (45) terugblikt op haar jeugd, hoor je meteen de kern van haar werk vandaag: verbondenheid.

Erbij horen

Haar vader fikste niet alleen auto’s maar vervulde met zijn bedrijf ook wel een sociale functie. En haar moeder deed naast de boekhouding van het familiebedrijf veel vrijwilligerswerk. Iets betekenen voor een ander is dus er met de paplepel ingegoten bij Esther. Wat haar geknipt maakt voor de welzijnssector. Haar focus ligt de laatste jaren op het thema eenzaamheid. “Erbij horen, dat is wel de rode draad in mijn leven”, vertelt Esther. Ze weet namelijk ook hoe het is om er niet helemaal bij te horen.

Anders

Esther is geboren in ’s-Hertogenbosch, daar komen we later nog even op terug, maar groeide op in een dorpje tussen Zaltbommel en Gorinchem. Waar het geloof een belangrijke rol speelt. “Dat was wel wat benauwend voor me. Ik voelde me ‘anders’ en vond het niet altijd gemakkelijk om tussen de geloofslijntjes te leven. Daardoor was ik ook wel eens eenzaam”, herinnert ze zich. 

“Ik ben iemand die van prikkels van de grote stad houdt. Na de middelbare school was het dorp echt te klein voor mij. Ik bloeide helemaal op in mijn studentenstad Utrecht tijdens de vierjarige opleiding SPH, nu Social Work. Uitgaan, op het terrasje zitten, lekker winkelen… heerlijk die anonimiteit, diversiteit en reuring”, blikt ze terug.

Peer support

Via haar derdejaars stage kwam ze terecht bij Yulius (destijds de Grote Rivieren). Voor die organisatie werkte ze op de afdeling dubbele diagnose (GGZ-problematiek en verslavingsproblematiek). Als 23-jarige mocht ze drie maanden op werkbezoek naar Amerika: “Bij een GGZ-organisatie net boven New York zag ik hoe ver ze daar waren met peer support. Toen al deden ze veel met lotgenoten, ervaringsdeskundigheid, groepswerk, praatgroepen… in Nederland werkten we destijds vooral nog individueel.” 

Verbondenheid

Dit is een belangrijke ervaring geweest waar ze nog steeds de vruchten van plukt. Want als Esther érgens van is, dan is het van mensen (met elkaar) verbinden. Niet alleen, maar sámen. “Ik streef er naar dat mensen het gevoel van verbondenheid voelen. Erbij horen. Of dat nou via een wijkcentrum, door vrijwilligerswerk, via hersteld contact met een familielid of door de interventie van een netwerkcoach tot stand komt.”

Inhoud in

Bij Yulius groeide ze door tot projectleider en later teamleider. Om op haar 32ste tot de conclusie te komen dat ze niet van al die cijfertjes enzo is. “Ik wilde weer de inhoud in. Toen ben ik gedetacheerd vanuit Yulius bij het project Netwerkversterking voor kwetsbare inwoners van de gemeente Gorinchem en de zorgverzekeraar. Daar werk ik nog steeds 2 dagen per week voor, inmiddels vanuit het Sociaal Team van de gemeente.”

Ontmoeting

Daar doet ze wat haar drijft: het verschil maken, concrete betekenis hebben voor mensen. Daarbij werkt ze samen met onder meer een leger aan vrijwilligers. Met als doel: eenzame kwetsbare inwoners van Gorinchem te ondersteunen bij het opbouwen of verkrijgen van een sociaal netwerk en maatschappelijke participatie stimuleren. Ze zetten daarvoor allerlei vormen van ontmoeting in, van mannenmiddagen, maatjescontacten en verwendagen voor vrouwen tot een duurzame modeshow en diverse activiteiten tijdens de Week tegen Eenzaamheid.

Iets meer regie

Esther is positief over hoe we in Gorinchem met elkaar samenwerken. Ze ziet gedreven, jonge beleidsmakers, actieve welzijnscoaches en een veelkleurig palet aan initiatieven. Het mooie aan Gorinchem? “Er zijn zóveel activiteiten! De keerzijde daarvan is de vindbaarheid van al dat aanbod. Gorinchem zou gebaat zijn bij een overkoepelende welzijnsorganisatie die als een verbindende schakel alle losse initiatieven in kaart brengt en zichtbaar maakt. Iets meer regie vanuit een goed vindbare, concrete plek waar iedereen de weg naartoe weet.”

Schoonheidsspecialist

Bij Esther is het zo: what you see is what you get. Tegelijkertijd is ze niet bang om buiten de lijntjes te kleuren en steeds weer een nieuw avontuur aan te gaan. Zo leerde ze een aantal jaar geleden een nieuw vak: schoonheidsspecialist. “Een stiekeme wens van vroeger”, licht ze toe. Ze volgde de opleiding en werkt nu anderhalve dag per week in een salon. Ook in dit vak zorgt ze goed voor mensen.

Bezig bijtje

Daarnaast traint ze ook nog als zelfstandig ZRM-trainer (Zelfredzaamheidsmatrix) zorgprofessionals in het werken met de ZRM, zodat zij eenvoudig en volledig de mate van zelfredzaamheid van hun cliënten kunnen beoordelen. Bezig bijtje, die Esther. Die nog wel een hartenwens heeft: op een dag weer verhuizen naar de grote stad ’s-Hertogenbosch. Wat is dat met die stad Esther? Ze glimlacht: “Ik hou van die Bourgondische mentaliteit, het gemak in het sociale contact, de gezelligheid en natuurlijk Bossche chique: verzorgde, leuke vrouwen met mooie haren en mooie oorbellen die gezellig ‘samen’ op een terrasje zitten. Daar hoor ik zélf graag bij.”

Esther stond op 2 oktober 2025 in het spotlicht.