Huriye Ozsoy is de nieuwe coördinator van de multiculturele kookgroep
De keuken lijkt wel een bijenkorf; een stuk of zeven vrouwen lopen in en uit, redderen met schalen eten, roeren saus door de pasta, schrapen pannen uit, en zetten toetjes klaar. De tafels in de groepsruimte zijn al gedekt met fleurige rode borden. Er hangt een prettige sfeer en iedereen is met elkaar in gesprek. De vriendelijke Turkse Huriye Ozsoy (52) (onderste rij op de foto, 3e van links) spreekt snel en vrijwel accentloos Nederlands. Met haar zachte uitstraling weet ze het heft voortvarend in handen te houden bij het aansturen van de keukenactiviteiten. Iemand roept, terwijl ze naar Huriye wijst, dan ook: ‘Zij is de chefkok hoor.’ We zijn hier bij de multiculturele kookgroep die sinds 1998 door vrijwilligers gerund wordt. Marijke Vendel (78) was destijds initiatiefnemer en doet een boekje open over de ontstaansgeschiedenis. ‘Mevrouw Jeanne Kreukniet, lid van de Raad van Kerken en inmiddels helaas overleden, vroeg of ik mee ging op theevisite bij de jonge Turkse Sukran Avci. Tijdens die ontmoeting bleek dat er behoefte was aan een laagdrempelige activiteit, zodat we meer van elkaars cultuur konden leren en kennismaken met de vrouwen die naar hun man in Nederland kwamen in het kader van gezinshereniging. De taal was wel een probleempje, en dus kwamen we al gauw uit bij gezamenlijk koken.’ De grondregel van de kookgroep is: respect voor elkaar. Alles wordt met het ‘meeste stemmen gelden’ principe besloten. Dat heeft in al die jaren nog nooit problemen opgeleverd, zegt Marijke waarderend. ‘Iedereen is welkom, en mag zus, moeder, dochter, oma, tante, vriendin, en buurvrouw meebrengen. We delen de kosten, al betaalt iedereen tegenwoordig het vaste bedrag van vijf euro.’
Kikkerlandje zonder kikkererwten
De groep komt van september tot mei één keer per maand bij elkaar in het APV Scouting clubgebouw. ‘De huur van de faciliteit wordt gesponsord, maar een duurzame subsidie zou een betere oplossing zijn’, benadrukt Marijke. Na zevenentwintig jaar heeft ze het stokje door kunnen geven aan de Turkse Huriye Ozsoy, Indonesische Audrey Pinchetti en Afghaanse Rakea Kohistany. ‘Zij hebben de organisatie van mij overgenomen, waar ik ze zeer dankbaar voor ben.’ Als peuter verhuisde Huriye met haar ouders mee naar ons kikkerlandje. Maar daar waren toen nog geen kikkererwten verkrijgbaar, vertelt ze lachend. ‘Als we naar Turkije gingen was het meer een werkvakantie om etenswaren in te slaan; naast kikkererwten, ook aubergine, gedroogde peper en tarwegrutten.’ Zelf heeft ze nooit leren koken. ‘Mijn moeder zei: kijk maar toe, dan leer je het wel. Toen ik pas getrouwd was, heb ik veel aan laten branden.’ Ze heeft twee kinderen en één kleinkind. ‘Mijn man en ik passen één dag in de week op, verder coach ik vrouwen in bestuursfuncties, maak ik kleding, lees en zwem ik graag.’ Huriye vindt dat de kookgroep niet verloren mag gaan:’Het is een cultuur-overstijgende activiteit en mooi voorbeeld van integratie in deze lastige tijd vol spanningen. Daarom zet ik me ervoor in, ook al heb ik het druk met andere dingen.’
Ontmoeting en integratie
De gemiddelde opkomst bestaat uit zo’n twintig dames, uit Marokko, Turkije, Suriname, Syrië, Zuid-Amerika, Afghanistan, Afrika en natuurlijk Nederland. Huriye verdeelt de taken: ‘We doen gezamenlijk boodschappen, want we nemen geen kant en klare pakjes, maar kopen verse ingrediënten. De één wast groente en fruit, de ander gaat die snijden, en na de maaltijd komt de afwasploeg in actie. We doen alles samen, want samen komen we er.’ Ze ziet hoe trots de deelneemsters zich voelen als ze een gerecht uit hun thuisland kunnen presenteren en serveren. De Indonesische Audrey (65) zegt eerlijk: ‘Ik heb geen geduld voor aardappels, maar wel voor het maken van nasi.’ De kookgroep kent een gevarieerd menu, en Audrey somt op: ‘We hebben stamppot en curry’s gehad, flatbread, rijst, saladesoorten en pasta.’De deelneemsters leren tijdens het snijden en koken vanzelf over elkaars (eet)cultuur, zegt ze. ‘Dan worden er nieuwsgierige vragen gesteld: waarom doe je dit en dat zo, of: welke kruiden gebruik je en waarom’. Maar, vervolgt ze: ‘Koken is niet verplicht. Je kunt ook komen voor de gezelligheid en de maaltijd. En wat er overblijft geven we mee aan alleenstaande mensen.’ De dames benadrukken het belang van de kookgroep voor het tegengaan van eenzaamheid. ‘Door de ontmoeting met elkaar zijn er vriendschappen ontstaan. En er is een appgroep met drieëndertig leden, daar delen we ook informatieve dingen in.’ Andere culturen ontdekken verbindt enorm, vindt Huriye. ‘De mens staat centraal, achtergrond en geloof doen er niet toe; van die gevoelige snaar blijven we af.’ Marijke laat een paar foto’s uit de oude doos zien en een aantal gasten herkent zichzelf of elkaar. ‘Ja, dat zijn leuke herinneringen’, glimlacht Marijke. Ze is opgelucht: ‘Ik ben nu ‘één van allen’ en kan het een beetje rustiger aan gaan doen.’ Maar evengoed zie ik haar aan het eind van de maaltijd met stoelen sjouwen die weer opgestapeld moeten worden.
Meedoen of meer informatie
Zin om ook mee te doen aan het Multiculturele kookgroep. Dat kan weer op dinsdag 16 september (dagje uit), 14 oktober of 11 november. Vooraf graag bellen met een van de dames. Rakea: 06 4530 2114, Huriye: 06 4840 4787 en Audrey: 06 4263 5622. Locatie: Clubgebouw van APV Scouting, Sportlaan 4 in Gorinchem.
Geschreven door Levien Vermeer, in samenwerking met Vrijwilligerssteunpunt Gorinchem
