Kees Tromp is vrijwilliger bij de Wereldwinkel
Kees Tromp (66) is geboren en getogen in buurtschap Vogelswerf (Spijk). Toen zijn vrienden verkering kregen bleek dat niet voor hem weggelegd, vertelt hij - overigens zonder rancune. ‘Ik werd vroeger op de middelbare school gepest, want ik vertoonde zenuwtrekjes en liep moeilijk vanwege een polio-inenting die averechts gewerkt had.’ Maar Kees ging niet bij de pakken neerzitten:’Ik leerde gitaar spelen, werd lid van de biljartclub en het koor en ging op toneel. In het weekend heb ik vaak in horecagelegenheden gezongen. Het is een geweldige tijd geweest, dus het is niet zo dat ik alles gemist heb.” Ondertussen is hij laat, maar gelukkig getrouwd (‘toen ik verkering kreeg, werden mijn vrienden opa’) en heeft hij nu een zoon van vijftien. ‘Een wereldjong; Alex maakt alles goed waar ik me druk over gemaakt heb.’
Boekhouder
Kees werkte als boekhouder bij de Spijkse Metaalhandel, maar na tweeëndertig jaar was het op: ‘Als de telefoon ging kreeg ik al een paniekaanval, dat was heel heftig.’ Hij kwam met een burn-out twee maanden thuis te zitten, en dat viel niet mee. ‘Mijn werk was mijn leven. Ik kwam bij het bedrijf toen het nog in de kinderschoenen stond, en toen ik wegging waren ze multimiljonair’, lacht hij. Toen Kees op therapeutische basis terugkwam bij zijn baas, hield hij dat toch niet vol. Hij werkte mee aan de ontslagprocedure en kwam in de WW terecht. ‘De re-integratie coach van het UWV adviseerde mij niet meer te opteren voor een betaalde baan, maar alleen vrijwilligerswerk te gaan doen. Nadat ik me aangemeld had bij het Vrijwilligerssteunpunt hoorde ik van coördinator Gea van Kekerix dat ze bij de Wereldwinkel iemand zochten met een financiële achtergrond. En zo ben ik hier begonnen.’ Kees kijkt tevreden om zich heen in de kantoorruimte achter de winkel, waar we zijn neergestreken. Normaal gesproken zit hij hier niet veel, want hij staat acht dagdelen per maand in de winkel als verkoper. ‘Toen de boekhouder me de cijfers liet zien, kreeg ik het onmiddellijk Spaans benauwd, dus ik doe er alleen wat licht administratief werk bij.
Gelukkig
De Wereldwinkel heeft zijn leven weer op de rails gezet, zegt Kees vol overtuiging. ‘Ik zit hier op de goede plek. Het vrijwilligerswerk heeft me geholpen om normaal te functioneren, daardoor voel ik me weer gelukkig. Het ging mij erom onder de mensen te zijn, dan heb je weer een verhaal als je thuis komt. Ik ga er iedere keer met veel plezier heen.’ Kees heeft zo’n dertig collega-vrijwilligers; in-en verkopers, een etaleur, een technische man en een dagelijks bestuur. Wat is voor hem het aantrekkelijke van dit werk? ‘Als boekhouder was ik eigen baas, en die vrijheid voel ik hier in de winkel ook. Ik werk graag alleen, en heb leuke contacten met mensen uit de hele wereld, doordat Gorinchem zoveel toeristen trekt. Het is nooit saai.’ En hij ontvangt vriendelijk publiek, vindt Kees. ‘Onze klanten willen de wereld een beetje beter maken door het steunen van ontwikkelingswerk en duurzaamheid. Ze hebben hetzelfde idee waar ik voor sta.’ Zijn inzet bij de Wereldwinkel vormde een opmaat naar meer vrijwilligerswerk, vertelt hij verder. ‘Ik ben nu vrijwel dagelijks aanwezig bij Biljartcentrum ‘De Midget Gilde’ als competitieleider en wedstrijdsecretaris. Er is best veel werk te doen. En ik speel zelf op nationaal niveau.’ Daarnaast was hij een jaar of vier mantelzorger voor zijn moeder, die in mei jl. op 91-jarige leeftijd overleden is. ‘Het was best intensief met al die activiteiten, maar ik kon mijn tijd zelf indelen, zonder druk. Mét druk gaat het meteen fout’
Barracuda’s
Het mooiste dat hij in zijn leven meegemaakt heeft zijn de visvakanties in Kenia met vrienden. ‘We vingen barracuda’s van veertig, vijftig kilo!’ En hij ontdekte er iets:’In Afrika heerst een serene rust; ik voelde me één met de natuur en de mensen. Wij hebben vaak een eenzijdig beeld van armoede, maar de bevolking leeft er over het algemeen vrolijk en tevreden.’ Dus ja, Kenia heeft zijn hart gestolen. In de Wereld-winkel verkoopt hij kunstnijverheid uit dat land, maar ook uit Burkina Fasso, Tanzania, Tunesië, Mexico, India, Nepal en Thailand. Op de vraag of hij een favoriet product heeft, antwoordt Kees: ‘Ik vind alles leuk om te verkopen, maar de kussens uit Kashmir in India zijn wel uniek. Die worden door boerenvrouwen in een klein dorpje gemaakt, terwijl hun mannen op het land werken. Dankzij de verkoop ervan hebben zij een beter leven.’
Sterk geloof
Kees ging in zijn jeugd naar de zondagschool en catechisatie, en iedere week zat hij in de kerk. ‘Na het vroegtijdig overlijden van mijn vader verwaterde dat’, legt hij uit. Maar toen hij zijn, van afkomst Georgische vrouw ontmoette, is hij met haar meegegaan naar de Orthodoxe kerk. Tegenwoordig bezoekt het stel die in Amersfoort, want daar is de voertaal Nederlands. Eerder in Rotterdam, waar de liturgie in het Russisch uitgevoerd wordt. Daar zong Kees mee in het koor. ‘Mijn geloof was best wel sterk, maar als ik in die kerk in het koor meezong voelde ik me extra krachtig.’
Meer informatie: Wereldwinkel Gorinchem
