Marieke Collignon is ervaringswerk-vrijwilliger bij De Sociale Basis
Marieke Collignon (35) had al op jonge leeftijd een overlevingsmechanisme ontwikkeld, waardoor ze zich aan de voor haar overweldigende wereld kon onttrekken. 'Mijn moeder zei altijd: je kunt Marieke overal mee naar toe nemen. Want ik was niet lastig; ik maakte me onzichtbaar; je hoorde en zag me niet.' Dat is nu wel anders, want kijk hoe ze tegenover ons zit aan een grote tafel in de bibliotheek vlak naast de koffieautomaat: een stralende vrouw die aan één stuk door vertelt. Ondertussen groet ze verschillende bezoekers en collega’s, want Marieke is geen onbekende hier. Na een jarenlange zoektocht en allerlei hulpverleningstrajecten, waarbij ze meerdere malen depressief werd en opgenomen moest worden, bleek het diagnostisch onderzoek in het Expertisecentrum De autismespecialist een verademing, waar ze dan eindelijk de ‘bevrijdende diagnose’ kreeg.
Openheid en aanpassingen
Op dat moment was ze nog in behandeling, kreeg individuele begeleiding thuis en dagbesteding bij een zorgboerderij, vertelt ze. 'Hoewel ik het er fijn had, was die plek niet zo rustig en gestructureerd. Omdat ik gek ben op lezen, wilde ik graag bij de Bieb werken. Ze zeiden hier: kom maar, wij geven je de ruimte. Als autist ben ik niet de allerbeste samenwerkster, mis soms sociale signalen en heb bevestiging nodig, maar met openheid en kleine aanpassingen is er veel mogelijk.' Ze heeft zólang haar uiterste best gedaan. 'Ik was altijd bezig met ‘beter worden’, zegt ze met een veelbetekenende blik. Ze werkte zich op van het VMBO naar het HBO. 'Ik had zo’n groot verantwoordelijkheidsgevoel dat ik superhard werkte; in de kinderopvang, het onderwijs en bij zorginstellingen. Zelfs in de horeca.' Op verschillende momenten in haar leven liep ze vast en viel uit met burn-out klachten en mentale problemen. Achteraf gezien kreeg ze foutieve diagnoses en werkte de daarbij behorende hulp niet. Toen ze op haar tweeëndertigste de diagnose autisme kreeg, vielen de puzzelstukjes op hun plek. In 2021 is ze met terugwerkende kracht volledig afgekeurd, en dat was even slikken. 'Maar het stelt me nu in staat door allerlei vrijwilligerswerk wél iets bij te dragen aan de maatschappij.'
Een plekje voor iedereen
En daarom vindt ze het zo belangrijk haar ervaring door te geven. 'Bij vrouwen wordt autisme niet zo snel herkend, omdat wij ons eerder aanpassen om erbij te horen. Ik ben betrokken en sociaal, maar ook onzeker en niet in staat om met onverwachte dingen om te gaan.' Ze zet zich nu in voor de Nederlandse Vereniging voor Autisme, en begin 2024 haalt ze haar certificaat ervaringswerk bij De Sociale Basis, een organisatie die gemeenten ontzorgt door inwoners ondersteuning te bieden, waardoor iedereen mee kan doen in de samenleving. Marieke heeft er geleerd hoe ze haar eigen ervaring effectief kan inzetten om anderen te helpen. 'Dat gaat van een één-op-één ontmoeting met iemand die ook autisme heeft, of naasten van die persoon, tot overleg met het management van een bedrijf dat zijn werknemer beter wil begrijpen, en het geven van openbare lezingen. Ik breng altijd mezelf mee, meer hoeft ook niet. Ik ben mijn eigen instrument.' Ze is ervan overtuigd dat er voor iedereen een plekje is: 'Als we maar bereid zijn te kijken naar hoe iemand tot zijn of haar recht kan komen. Dat geeft me de motivatie dit werk te doen en naar buiten te treden.'
Rijkdom
Marieke is alleenstaande moeder van Thomas (12). Als ik vraag: ‘wat betekent Thomas voor jou’, beginnen haar ogen onmiddellijk te twinkelen. 'Thomas is alles voor mij, en als hij bij mij is, ben ik er ook helemaal voor hem. Ik zie het als mijn grootste taak ervoor te zorgen dat hij later ontdekt wat hij het liefst wil doen. Ik kan geen obstakels wegnemen, maar hem wel een stevige basis geven. Samen met Thomas kunnen genieten van de kleinste dingen en ervaren hoe het is om te leven, in plaats van te overleven, dat is mijn grootste rijkdom.' En wat doet Marieke in haar vrije tijd? 'Ik lees graag thrillers, non-fictie, literatuur; als het maar letters heeft.' En ze schrijft veel, is bezig aan een boek over haar eigen leven. 'Dat is een beetje een kinderdroom toch? Het is zonde iets niet te doen wat je graag wilt. Ik heb al zoveel tijd moeten inleveren door in bed te liggen.' Door haar ervaring in te zetten ten behoeve van een ander, ontwikkelt ze zichzelf ook, merkt Marieke. 'Ik krijg veel terug, verrijk mezelf met nieuwe inzichten. Daar kan ik lévens mee vullen, terwijl ik niet eens meer wílde leven. Ik heb nu een goed leven, al is het niet altijd fijn om van een uitkering rond te moeten komen.' En, somt Marieke vrolijk op: 'Ik wil gewoon graag veel met Thomas samen zijn; zingen, voorlezen en kamperen.' En als Thomas bij zijn vader is? Dan houden twee katjes en stapels boeken haar gezelschap.
Meer informatie: www.desocialebasis.nl/trainingen
Mariek’s blog: www.open-boek.nl
Geschreven door Levien Vermeer, in samenwerking met Vrijwilligerssteunpunt Gorinchem
