Carry Beumer is vrijwilliger bij het Internationaal Film Festival Gorinchem (IFFG) en Theater ‘t Pand
De goedlachse en energieke alleenstaande moeder van een volwassen zoon en dochter is HR-adviseur bij Veen Bosch & Keuning Uitgeversgroep in Utrecht. Je zou zeggen; met een dergelijke fulltime baan blijft er niet veel ruimte voor iets anders over, laat staan vrijwilligerswerk. Maar daar denkt Carry Beumer (56) echt anders over. ‘M’n kinderen zijn het huis uit, dus ik kan er best twee vrijwilligersfuncties bij hebben. Bovendien geeft het energie en voldoening en ik heb er een leuke groep mensen door leren kennen. Daar komt bij dat mijn leven wordt verrijkt door alle ontmoetingen en de films die ik bij IFFG kan zien.’ Ze noemt er een paar die indruk op haar maakten: And Then We Danced (Georgisch), The Blue Caftan (Marokkaans) en The Monk and The Gun (Aziatisch). ‘Het is net als met boeken; je wordt meegenomen in een andere wereld die je niet kent.’ Carry is een fictielezer; ze werkt natuurlijk niet toevallig bij een uitgeverij. ‘Het is net een snoepwinkel; ik wacht met smart op het tweede deel van de trilogie waar Peter Buwalda aan is begonnen. Maar Oek de Jong en Mark Stokmans vind ik ook goed.’ Er moet ook nog een vrouwelijke auteur bij, vindt ze: ‘Nino Haratischwili schreef ‘Het achtste leven (voor Brilka)’. Dat is een mooi boek over acht levens van één Georgische familie.’ Ze kan wel thuis werken, maar is graag op kantoor. ‘Kantoor, dat klinkt zo stoffig, maar het tegendeel is waar. Ik heb een afwisselende baan met driehonderd collega’s, verdeeld over onze uitgeverijen in Utrecht en Amsterdam, en een audiostudio in Weesp. Het zijn fijne mensen in een inspirerende omgeving. Het type bedrijf maakt me trots.’
Professioneel
Het IFFG draait op twee betaalde krachten en vijfenzestig vrijwilligers. Daar is Carry er dus één van. ‘Ik ben zwaar onder de indruk van de professionaliteit van festivaldirecteur Anika van der Kevie en haar team. De eerste keer dat ik als vrijwilliger aan de slag ging tijdens het Filmfestival in 2021, moest het door corona opeens online georganiseerd worden. Dat dat gelukt is, was een hele prestatie!’ Het IFFG organiseert niet alleen het Filmfestival in april, maar ook de zomerse Buitenbios, met acht films op vier locaties. Het laatste weekend wordt afgesloten op Slot Loevestein. Daarnaast zijn er filmvertoningen op middelbare - en lagere scholen, is er een nieuwjaarspecial, en worden er films op speciale dagen gedraaid zoals Coming Out Day of de Maand van Respect.
Een levenlang vrijwilliger
Carry is al voor van alles ingezet: achter de bar, bij de garderobe, als gastvrouw en als koerier voor de lunchpakketjes. Ze heeft vlaggen en banners opgehangen, kaartjes gescand en enquêteformulieren uitgedeeld. ‘Het geeft heel veel voldoening. Als de bezoekers een fijne avond hebben gehad, heb ik het naar m’n zin.’ Ze heeft haar hele leven al vrijwilligerswerk gedaan, vertelt ze. ‘Alleen bestempelde ik het niet als zodanig. Als je lid bent van een vereniging, dan moet je je daar ook voor inzetten, dat vond en vind ik vanzelfsprekend.’ Dus zat ze in besturen en commissies, was ze scheidsrechter, trainde de jeugd zowel bij de volleybal-, als de badminton- en tennisvereniging. ‘Verder ben ik omroepster bij de ziekenomroep in Breda geweest, schreef voor het clubkrantje van een volleybalvereniging en was penningmeester bij FNV Land van Heusden en Altena.’
Reuring van de culturele sfeer
Van oorsprong is Carry een ‘Nieuwendijkse’. Tijdens haar laatste middelbare schooljaren verhuisde ze naar Gorinchem, om vervolgens een uitstap van drie jaar naar Londen te maken, waar ze in een luxe hotel werkte. ‘Ik had er een potje van gemaakt op school en mocht niet meer terugkomen, vandaar... Uiteindelijk ben ik toch op m’n pootjes terecht gekomen, dat zie je’, zegt ze vrolijk lachend. Na omzwervingen in Breda, Werkendam en Sleeuwijk is ze sinds 2020 opnieuw geland in de Bliekenstad. ‘Toen ik m’n eerste kind kreeg heb ik bewust gekozen voor een kleiner dorp, maar nu ze allebei het huis uit zijn, begon de stad toch te trekken.’ Ze heeft zich meteen in het culturele leven gestort. ‘De reuring van de culturele sfeer heb ik wel erg gemist’, zegt ze met een twinkel in haar ogen. Ze woont in het centrum, precies daar waar het gebeurt. ‘Mijn betrokkenheid bij het IFFG en ’t Pand heeft me echt geaard in Gorinchem. Het maakt dat ik me er thuis voel’, constateert ze tevreden. In Gorinchem heeft ze haar oude liefde toneelspelen weer opgepakt door lid te worden van Theatergroep Bisonder. Ze heeft zelfs haar eerste korte stuk geschreven en dit meerdere keren gespeeld. Maar dat is nóg lang niet alles. Als ik naar haar hobby’s vraag somt ze een indrukwekkende lijst op: ‘Ik maak oorbellen, zing in een mini-band met mijn broer en een vriend en schrijf mijn eigen songteksten, ik wandel graag, doe aan competitief tennis en padel, en ik heb het schilderen sinds kort opnieuw ontdekt.’ Ze deed ooit een jaartje Kunstacademie. ‘Nu ik het weer heb opgepakt zie ik tijdens mijn wandelingen veel moois, daar maak ik dan een foto van, zodat ik het later eventueel kan schilderen.’ Ze moet gewoon altijd wat te doen hebben:‘Anders word ik onrustig!’
Meer informatie: ga naar de site van IFFG en Theater 't Pand
Geschreven door Levien Vermeer in opdracht van Vrijwilligerssteunpunt Gorinchem.
